Posts tonen met het label spannend. Alle posts tonen
Posts tonen met het label spannend. Alle posts tonen

dinsdag 16 juli 2019

Smeurebreud

Het voordeel van kamperen is dat je flexibel bent - zeker in het voorseizoen. Vandaar dat we dankzij zinderende Duitse hitte plotseling en onverwacht in Denemarken waren. Na een korte stop in Kopenhagen (waar we van alles aten en dronken, maar er zat niets Deens bij) kwamen we een weekje rustig bij en ook in contact met de Deense keuken. De bekendste daarvan, en voor ons ook meteen de lekkerste, is smørrebrød. In rap tempo leerden we daarover van alles.

Smørrebrød met gebakken haring in Aalborg

Zo komt het van komt van smør og brød - boter en brood. In de regel een dunne plak stevig, volkoren rogge-zuurdesembrood. Daarop voldoende boter om een tandafdruk in te kunnen zien als je een hap hebt genomen, en dan beleg. De mogelijkheden zijn eindeloos, maar er zijn wel wat klassiekers - haring, gebakken en/of gemarineerd, gebakken gepaneerde vis, IJslandse garnalen met ei, rosbief, tartaar en aardappel. Dit alles met een passend sausje of garnituur - kappertjes, rode kool, rode biet, augurk, mierikswortel, remoulade, mayonaise.

Smørrebrød met rollade en wijngelei in Aalborg
Het heeft, kortom, wel wat van een Nederlandse boterham, maar dan met net even wat meer aandacht en paar 'standaard'varianten. Je eet er een stuk of drie, maar ja, we hadden de hele avond, dus ik maakte er vijf. O ja, erbij drink je aquavit (of akvavit, een Scandinavische drank met kruiden als dille, koriander, venkel en/of komijn), zeker bij de haring, of een goede pilsner, lager of ander blond, licht en bitter bier.

Bij de onderstaande vijf varianten staat steeds bij de fotos de beschrijving. Voor het brood heb ik valsgespeeld, dat kocht ik bij een Duitse bakker -  100% volkoren, rogge-zuurdesembrood, dus hoeveel kan het schelen met Deens brood?


Gemarineerde haringstukjes, rode ui, dille

Remoulade, aardappel, dille

Gepaneerde, gebakken scholfilet, remoulade, dille

Zelfgemaakte rosbief (op 55C gegaarde diamanthaas), mierikswortel, ui, kappertjes

Deense blauwe kaas, appel, roze peper
Hierbij inderdaad meerdere soorten aquavit - Rostocker Lement bij de haring en Aalborg Porse Snaps bij de kaas. Een Gulpener Urpils bij de overige. We konden concluderen dat die Denen het wel begrepen hebben - dit is gewoon erg lekker.




dinsdag 6 december 2016

Snert even anders

Wat zet je je vrienden voor voordat ze op een lange vakantie gaan naar Azië? Iets echt Nederlands natuurlijk. Erwtensoep dus! Maar dan wel een iets modernere en elegantere versie: doperwtensoep met warmgerookte zalm, selderijpesto en roggebrood met haring.



Het begint vrij traditioneel - een worteltje, preitje en selderij. Maar het wordt toch echt wat anders - want we gebruiken goede kippenbouillon en 'verse' diepvriesdoperwtjes. De soepkommen warmen we vast voor met wat gesnipperde warmgerookte zalm erin. Ook het roggebrood is er wel - maar dan met nieuwe haring. Neem daarvoor uiteraard goede haring - niet van die ellende uit de supermarkt, dan kun je beter voor bijvoorbeeld makreel kiezen.
  • 1 wortel
  • 2 stengels bleekselderij
  • 10 cm prei
  • 600 ml goede kippenbouillon
  • 500 gram doperwten (diepvries)
  • handje selderijblad of peterselie
  • olijfolie
  • 2 stukjes warmgerookte zalm
  • haringkuit of imitatiekaviaar
  • 4 haringen, van de visboer en vers van 't mes
  • roggebrood (4 plakken)
Verwarm de oven voor op 50 graden. Verdeel de zalm in stukjes over 4 ovenvaste soepkommen en zet ze in de oven. Was het selderijblad en snijd ze zo fijn mogelijk, meng met een eetlepeltje olijfolie en een snufje zout.

Schil de wortel, was de prei en bleekselderij en snijd in kleine stukjes. Fruit ze glazig in wat olijfolie en voeg de kippenbouillon toe. Kook de groenten gaar en pureer de boel. Voeg vervolgens de doperwten toe en kook ze gaar. Schep 2 of 3 eetlepels doperwten uit de soep en voeg ze toe aan de het selderijblad, meng door.

Leg de haring op roggebrood en doe er wat (imitatie-)kaviaar op. 

Gebruik de staafmixer om de doperwtensoep helemaal fijn te pureren. Eventueel haal je het nog door een passeerzeef. Breng op smaak met zout en peper en voeg eventueel wat water voor de gewenste dikte. 

Schenk de soep in de verwarmde kommen op de zalm, doe er een lepeltje van het selderijmengsel op en dien op met het roggebrood met haring. 









zaterdag 6 juni 2015

TREK - Lekker eten en beestjes in je bier.


Twente staat soms een beetje bekend als nuchtere uithoek waar de kat uitgebreid uit de boom gekeken wordt. Van de opkomst van hippe baarden en opnieuw begonnen ex-bankiers met ambachtelijke scharrelsalades, houtovenpizza's en slow-cooked gehaktballen is hier dus ook nog weinig te merken. Maar dit weekend is dat even anders, want in het volkspark vindt het Food Truck Festival TREK plaats. Dat slaan we dus mooi niet over!

5 juni gaat de boeken in als een tropische dag, en dat is goed te merken als je het terrein oploopt - (na controle van de rugzak - want je mag géén eigen drank meenemen). In een ruime en gezellige opstelling staan de vrolijke caravans, tentjes en campertjes met ditto inwoners, zij het met soms aardig rode koppen van de temperatuur. De poffertjesman lijkt het zwaar te hebben, maar ook die heeft volgens eigen zeggen naar zijn zin. Overal klinkt muziek en de lucht is gevuld met veelbelovende grillgeuren.

Maar eerst eens een lekker biertje. Dat blijkt een fikse tegenvaller; ondanks dat alle gehaktballen met de hand gedraaid zijn, de frietjes bio en handgesneden en alle koffie versgemalen blijkt al het bier van, jawel, Grolsch. Geen leuke kleine brouwerijtjes dus - en dat valt wel even tegen. Nu pas snap ik waarom ik geen eigen bier mee mocht nemen. Het verkrijgbare speciaalbier beperkt zicht tot meibok en Weizen van Grolsch, en ook Grimbergen (ook door Grolsch verzorgd) is een optie. En dan is er niet eens gewone Grolsch pils, maar wordt hier duidelijk het hippere (en volgens mij minder lekkere) Kornuit op de kaart gezet. Nou ja, op naar het eten dan maar.

Erg lekkere kaas-pastinaak en garnaal-venkelkroketten!
Het eten lijkt allemaal prima in orde - we hebben natuurlijk lang niet alles geprobeerd, dat is niet alleen teveel maar zou ook behoorlijk in de papieren gaan lopen. De prijzen zijn behoorlijk hoog, zeker als je veel wilt proberen, maar de porties zijn dan ook in de meeste gevallen vrij fors. 8€ voor een kleine pizza en 3€ voor een kroket waren de uitschieters, maar beiden waren dan wel weer heel erg lekker. Vrijwel iedereen is trots op wat hij of zij levert en staat met zichtbaar plezier achter de bar, balie of barbecue.



Veruit het leukste is voor mij de insectenbus "Microbar" - de enige plek waar ik niet gewoon een erg lekkere versie eet van iets dat ik ken, maar waar ik echt iets nieuws kan proberen. De krekel op een stokje is een mooie instapper, en we proberen dus ook snel wat andere gerechtjes; vooral de Bhel Puri was superlekker. In dit Indiase gerecht met tomaat,rode ui, koriander, kruiden en gepofte rijst vormen de insecten een lekkere aanvulling, maar om ze ook nog even 'echt' te proeven eten we ook nog een bakje met alleen geroosterde beestjes.


De meelwormen doen me denken aan geroosterde garnalen, en dan vooral de smaak van de schilletjes. De krekeltjes smaken een beetje naar cashew. Alles bij elkaar een typische, vlezige smaak. Als 'vleesvervanger' zit ik er niet op te wachten - dan eet ik liever af en toe vegetarisch - maar ze smaken van zichzelf oprecht lekker. En dan wordt het wel weer interessant.


We sluiten de avond af met een rondje over het gezellig roezemoezende terrein in iets afnemende hitte, en mogen de plastic Grolsch glazen mee naar huis nemen. Nou ja, misschien fijn voor op de camping. Hoe dan ook; dit weekend kun je in het Volkspark dus even doen alsof je in Amsterdam woont. En dat is best leuk voor een import-Tukker. Let wel op dat je geen beestjes in je bier krijgt...



Bekijk meer foto's op Facebook



dinsdag 20 augustus 2013

Ceci n'est pas une saucisse




Al een tijdje had ik het boek "Over Worst" van Meneer Wateetons & Sjoerd Mulder op mijn verlanglijstje staan. Nu vergeet ik in de regel wat ik op mijn verlanglijstjes zet, dus was ik aangenaam verrast dat ik een boek over worstenmaken voor mijn verjaardag kreeg. Door leverprobleempjes werd dit weliswaar een ander boek maar dat mocht de pret niet drukken, dit boek staat overvol met recepten en een duidelijke omschrijving. Aan de slag dus!

Ik had een qua maat passende worstenvultuit gekocht voor een paar euro's, die leek goed te passen op mijn Kenwood gehaktmolenopzetstuk (mooi scrabblewoord). Het leek erop dat de buitenste rij gaten van de vleesschijf werden afgesloten, maar dat zou ook bij de bijbehorende molen (een Westmark 5) zo zijn, dus daarover maakte ik mij niet druk.

Navraag bij de Keurslager in de buurt resulteerde in een paar meter glibberige "schapensnaren" (darm) in een bakje zout water en een kilo 'personeelslappen' - het vlees dat meneer zelf voor zijn saucijzen gebruikt. Dit zijn grote lappen vlees van (als ik de anatomische handgebaren goed vertaald heb van een slager naar een varken) ergens achteraan bij de rug, flink vet.

Na even bladeren besloot ik een variant te maken van de Italiaanse citroenworstjes, met de volgende ingredienten:
  • 1 kilo vlees met ca 40% vet, bijv half ham- en half speklappen of schouderkarbonade met wat spek
  • 11 gram zout
  • In de kruidenmolen:
    • 1 theelepel peper
    • 1 theelepel koriander
    • 1 theelepel venkelzaad
  • Los erbij
    • Nog een theelepel venkelzaad
    • rasp van 1 citroen
    • 1 eetlepel pittig paprikapoeder
    • 1 theelepel knoflookpoeder
Het mengsel werd met de grove maalschijf tot gehakt gemalen en gekoeld. Een kleine plukje ervan bakte ik als test - geslaagd, bijzonder smakelijk. Toen kwam de rest van de verwerking.

Om een lang verhaal kort te maken - het vullen was een fiasco. Het schoonmaken en controleren van de darm ging allemaal goed, evenals het plaatsen van de darm op het vultuitje. Het ging pas mis bij het doorvoeren van het gehakt - de machine slaagde er niet het vlees door het tuitje te duwen, ondanks een eerdere testpoging (met trechtertje maar zonder het daadwerkelijke tuitje) bleek de molen niet krachtig genoeg het mengsel in de darm te duwen. Met de hand aanduwend kwam er wel wat doorheen, maar dat was slopend voor mens en machine. Na slecht eens half metertje worst hebben we dus moeten opgeven.

Maar niet getreurd; we hebben nu een stapeltje 'patty's' in de vriezer liggen om zó te bakken, en aangevuld met wat paneermeel smaakte het worstevlees uitstekend in een gevulde courgette. Daarvoor pers ik normaal een saucijs uit, maar dat doe ik nooit meer; ten eerste heb ik nu veel lekkerdere recepten en daarnaast weet ik wat een moeite het gekost heeft dat vlees ín het worstje te krijgen!





zondag 16 december 2012

Onvoorspeltbaar lekker

Het gebeurt me met regelmaat dat ik iets tegen het lijf loop dat me aanspreekt en dat ik maar gewoon meeneem. Internet weet immers wel raad. Maar soms is dat niet nodig, en kun je zelf wel verzinnen wat je ergens mee moet doen. Zo ook dit keer - ik kwam spelt tegen in de Natuurwinkel, en meteen kwamen er al ideeën. Dus aten we het met dunne plakken venkel, ansjovis en knoflook - erg lekker. Maar deze versie is misschien nog lekkerder en vormt een hoofdmaaltijd: spelt met champignons, cantharellen en pompoen.

In Frankrijk lijkt het erg hip om er een risotto van spelt van te maken, maar ik vind nu juist de bite van die gekookte spelt heeft erg lekker.


Voor 4 personen
  • 200 gram spelt (de voorgekookte variant, die hoeft slechts 10 minuten te koken)
  • 400 gram champignons (grote grijze of kastanje-), in plakken
  • 150 gram cantharellen, schoongemaakt, in stukken
  • 4 portabellos in dikke plakken
  • 250 gram flespompoen, in blokjes
  • 2 ui, gesnipperd
  • 3 tenen knoflook, gesnipperd
  • een paar gedroogde paddestoelen, bijvoorbeeld eekhoorntjesbrood
  • tijm
  • olijfolie
  • boter
  • zout
  • peper
  • een bosje peterselie en selderijblad
  • versgeraspte parmezaanse kaas
  • (eventueel: reepjes pancetta)
Doe de gedroogde paddestoelen in een theeglas en giet er kokend water overheen.
Kook of stoom de pompoenstukjes gaar in ongeveer 10 minuten. Zet ze apart.
Kook de spelt in 10 minuten in gezouten (evt met runderbouillonblokje) gaar, giet af en zet apart.

Blancheer een handje peterselie en selderijblad en doe dit in de blender met wat olijfolie en zout. Draai het tot een dunne pasta, voeg water en olie toe als dat nodig is. Doe dit in een spuitflesje en zet deze in een bakje warm water.

Fruit de ui in olijfolie. Als deze begint te kleuren kunnen de champignons erbij, samen met de knoflook en de uitgeknepen en in stukjes gesneden gewelde paddestoelen. Voeg eventueel ook een klontje boter toe.Bak even op hoog vuur tot de champignons een mooie donkere kleur hebben. Roer de pompoen en spelt er voorzichtig doorheen en breng op smaak.

Bak in een klontje boter en wat olijfolie de pancetta (als je die gebruikt) uit en haal ze er met een schuimspaan uit. Leg ze apart. Bak in het vet de plakken portabello en cantharellen, eventueel in twee porties op hoog vuur in korte tijd net gaar, breng op smaak met peper en (als je geen pancetta hebt gebruikt) wat zout.


Dien op: doe speltmix onderop, verdeel de paddestoelen en spekjes over de borden en garneer met de peterselie-olie. Voeg op het bord naar smaak geraspte oude kaas of parmezaan toe.

Hierbij past vast een rode wijn, maar echt lekker is dit graangerecht nou eenmaal met bier: een Rochefort 6 of 8 smaakt heerlijk zacht en vol.Ook een Val Dieu Grand Cru viel er goed bij in de smaak.







Simple comme épautre

Épautre - het klinkt een stuk luxer dan 'spelt', en het geeft de taalhobbyist weer een mooie gelegenheid te overpeinzen hoe woorden in Europa door de talen heen veranderen. Maar vooral - het is erg lekker. Warm, met paddestoelen en pompoen, of als koud of lauw bijgerecht:

Venkelsalade met ansjovis en spelt

Snijd twee venkelknollen (ontdaan van het harde stuk onderin) in dunne plakken.Kook een handje snelkookspelt (ca 50 gram) gaar en koel af onder stromend water. Laat goed uitlekken. Verhit een heel flinke scheut olijfolie en fruit daarin drie gesnipperde tenen knoflook, een halve Spaanse peper zonder pitjes en een half blikje ansjovis, in stukjes. Wanneer de ansjovis erg zout is, spoel die dan eerst even af en dep hem droog. Zodra het geheel begint te bakken kan het vuur al uit. Knijp er een flinke scheut citroensap in (pas op als het nog heet is). Roer de venkel erdoor.

Serveer bijvoorbeeld bij vis of als gezonde doordeweekse maaltijd met goed brood en nog wat olijfolie.

Het zoute van de ansjovis vraagt om een stevige dorstlesser, en wat kan hier dan beter bij dan een goede Oude Geuze, bijvoorbeeld Girardin of 3 Fonteijnen. Je proeft de spelt ook terug in de (tarwe)moutigheid van de Geuze - een prima combi!

zondag 26 augustus 2012

Spaans

Op een trage zaterdagochtend is het fijn kijken naar de BBC. Saturday Kitchen is dan te zien, een gemoedelijk kookprogramma met gast-chefs, wat slap gezwam en klassieke afleveringen van twee van mijn favoriete Engelse TV-koks - Rick Stein (meestal vis) en Keith Floyd (meestal aangeschoten). Het enige nadeel van het programma is dat het net een uurtje te laat begint en dus eindigt- maar dat hebben we aan de tijdzones te danken.



Gisteren kwam er in een compilatieaflevering wat Spaanse gerechten van José Pizarro voorbij - en die zagen er uitstekend uit. Gefrituurde kippenvleugeltjes met pimenton, maar vooral; doperwtjes met serranoham en ei. Simpel, gezond en smaakvol. Ik paste het recept enigszins aan en deed het volgende:

Zet een koekenpan waarvoor je ook een deksel hebt op het vuur. Doe daarin een flinke scheut olijfolie en verhit deze. Strooi daarin een gesnipperd klein uitje of 2 sjalotjes en 2 tenen knoflook in dunne plakjes. Laat deze even doorzichtig worden en strooi er dan 350 gram doperwtjes in (ikzelf vind de grote biologische diepvriestuinerwten van de AH erg lekker). Voeg een beetje bouillon toe, er moet een klein laagje in de pan staan. Doe er het deksel op en laat 3 minuutjes stoven, vervolgens het deksel eraf en even in laten koken tot er nauwelijks vocht meer is. Doe dan 100 gram serranoham, in dikke plakken die vervolgens in dunne reepjes zijn gesneden erbij. Roer even door, vorm 4 kuiltjes en doe daarin de 4 eieren. Plaats het deksel er weer op en wanneer de eieren gaar zijn kun je het eten.

Met 4 personen lekker als een tapa, maar doe er dan nog wat meer bij, zoals chorizo met witte bonen of patatas bravas, een schaaltje piperade of Piementos de Padron.

Het originele recept vindt je op de BBC food website

En natuurlijk hoor er na zoiets lekkers een mooi Spaans dessert - Crema Catalana. En dat maak je als volgt:
Verhit 500ml melk (houd een klein beetje melk apart) met daarin de schil van 1 citroen (voorzichtig alleen het geel met een dunschiller afhalen) en 1 kaneelstokje. Laat even rustig trekken, en verwarm vervolgens tot tegen het kookpunt. Verwijder de citroen en de kaneel. Doe 80 gram suiker met 2 eigelen in een kom en en roer schuimig. Los een flinke eetlepel maïzena op in het achtergehouden beetje melk en doe dat bij de suiker en het eigeel. Doe dat mengel bij de warme melk en breng al roerend aan de kook. Even laten indikken en verdelen over 4 welbekende platte bruine ondiepe aardewerken schaaltjes. Laat even afkoelen en plaats ze tenminste 4 uur in de koelkast.*

Strooi een dunne laag suiker op de crema catalana en plaats ze onder de loeihete grill tot de suiker gecarameliseerd is. Een 'crème brulee-brander' kan ook, of gebruik de gadget die wij ervoor hadden.





*) Wie haast heeft zoals ik kan ze ook 2 uurtjes in de ijsblokjesla van de vriezer zetten, maar reken dan niet op koude whisky 's later op de avond. Niet erg, want dat is toch zonde, ijs in goede whisky...




zaterdag 25 augustus 2012

Weekend - Kreeft



Dit weekend hebben we eindelijk weer eens de tijd genomen om wat spannende (op kookgebied dan) dingen te proberen. Daarvoor ben ik naar de Makro gereden, waar ik in geen tijden was geweest. De winkel heeft een "streng" beleid waardoor je echt alleen met een pasje naar binnen mag, in theorie om particulieren buiten de deur te houden. In praktijk is zowel het assortiment als het winkelend publiek volgens mij wel degelijk particulier.

Hoe dan ook, míjn bezoek was vooral gericht op de afdeling verse vis - ze hebben er namelijk een prachtig aanbod. En vandaag moest het er maar eens van komen; ik ging voor een verse (dus levende) kreeft. Tamelijk onvoorbereid, dus niet echt op de hoogte, maar kom, daar hebben we Internet voor. Ik kwam er dus in de winkel achter dat ik voor de beste kreeft al weer achter het net had gevist: dat zijn immers de Oosterscheldekreeften en die zijn er maar tot 15 juli. Dan maar een Canadese kreeft. Er werden twee exemplaren van 600 gram uit de bak gepakt, en ik kon 24€ afrekenen (exclusief natuurlijk, want de Makro is niet voor particulieren, weet u nog?). Het leek me logisch de kreeften tot het koken in zout water te houden maar dat was complete onzin volgens de vriendelijke medewerker, gewoon in de koeling.



Na uitgebreid surfen en diverse elkaar tegensprekende websites te hebben bezocht kwam ik tot de volgende conclusies:
  • De kreeften moesten zo'n 10 minuten gekookt (de adviezen en rekenmethoden kwamen uit op een kooktijd tussen de 5 en 15 minuten)
  • Het werd (zee)zout water en geen ingewikkelde bouillon
  • De kreeften gingen levend de pan in.
Met dat laatste had ik toch de meeste moeite - we eten veel biologisch, zeker vlees en dat vooral omdat dat het beste behandeld wordt. Dat staat natuurlijk allemaal nogal haaks op wat ik hier aan het doen was - maar ik ben er toch echt van overtuigd dat dit hele gebeuren de wel heel simpele kreeften nog minder heeft dwarsgezeten dan een koe die netjes geslacht wordt. En één keertje moet het dan dus wel kunnen.

Voor het koken zorgde ik voor veel (heel veel) kokend water, anders koelt het water teveel af en dan zijn de kreeften minder snel dood. "Zo zout als de zee" is altijd verbazend zout - op zes liter water ging er toch mooi 180 gram zout in. Een paar peperkorreltjes erbij (ik kon me niet voorstellen dat het wat doet) en verder ging ik echt geen worteltjes, ui of prei opofferen aan zo'n sloot water waar de kreeften maar zo kort in zouden liggen. De kreeften gingen direct uit de koeling in de pan, en stopten na paar seconden al met bewegen. Ze werden vrij snel mooi rood en gingen na 10 minuutjes uit de pan. Even onder de koude kraan om het kookproces te stoppen, en vervolgens op het bord met citroen, gesmolten boter, mayonaise en een slaatje van tomaat en avocado. Erbij (als je dan toch kreeft eet): een Chardonnay Brut van Cassilero Del Diablo.  - op dit moment mijn favoriete bubbels.



Conclusie

En de hamvraag: was het de moeite waard? De kreeft smaakte prima, al zat er voor mijn gevoel een vrij sterk "zeeige", beetje jodiumachtige smaak aan beide kreeften. De kooktijd was voor mij net te lang, maar het vlees was niet taai. De staart was lekker, en de scharen ook. We hebben er dus zeker van genoten.

Toch zal ik het niet gauw herhalen - tenminste niet op deze manier. Eigenlijk past het totaal niet in hoe we graag eten - lokaal (dit komt uit Canada, en ik vrees nog in een vliegtuig ook), vers (tja, in leven gehouden in een bak) en diervriendelijk (over het einde maak ik me niet vreselijk druk, maar de gevangenschap met elastieken rond de klauwen en de paar uur in de koelkast...). Kortom - kreeft is zeker voor herhaling vatbaar, maar dan een keer in Zeeland, en met de kreeft nog maar kort uit de zee.

Als je zelf aan de slag wilt, dan bieden onderstaande links veel info:
En voor de gewetensvragen


woensdag 11 april 2012

Kreeft met oesterzwammen en XO sauce



Ik kom met veel plezier en een zekere regelmaat in de toko's die in Enschede te vinden zijn. Die zijn zeker niet slecht - vooral Peter Hu's Asian supermarket aan de Klomp is uitgebreid, maar ook Toko Het Oosten aan de Zuiderhagen is prima. Toch vallen ze in het niet bij de Toko die we in Groningen vonden. Toko Amazing Oriental maakte zijn naam meer dan waar - waanzinnig gewoon, wat een spullen. Ik maak mezelf altijd wijs aardig wat van de Aziatische keuken te weten (al spiek ik regelmatig op de fantastische site van Robin Kok), hier liep ik verloren rond tussen de potjes met kleine visjes in troebel water, vruchten en groenten die ik niet kende, stapels potjes met sausen en vooral veel Surinamers die druk bezig waren met inslaan.De toko's van Amazing Oriental zijn geloof ik zo'n beetje overal in Nederland te vinden - behalve hier in het oosten.

Overweldigd door zoveel keus heb ik eigenlijk maar weinig meegenomen - een nieuwe wok, nu eens niet te groot, wat dingetjes en dangetjes en bijna een prachtig sushi-servies. Eén potje maakte echter de hele fietstocht (nee, niet vanuit Twente) de moeite waard: XO Sauce. De saus was ik al eens tegengekomen op eerdergenoemde site, maar inmiddels weet ik ook dat ik hem eerder heb gegeten - jaren geleden, toen in Schoonhoven nog een geweldige Chinees op de Haven zat. Als ik me niet vergis heeft de toenmalige eigenaar daarvan nu een zaak in Lekkerkerk, maar daar schijnt hij het nodig te vinden af en toe te gaan zingen.

Foto: Robin Kok



XO sauce is behoorlijk duur (bijna 14 euro voor een potje) en bevat een aantal sterke smaakmakers, gerijpt en/of gedroogd waardoor er geen smaakversterkers aan toegevoegd hoefden te worden. Die zitten er namelijk al in: rauwe (chinese) ham en/of worst, gedroogde jacobsschelpen en garnalen zorgen voor de kern van de smaak. De smaakomschrijving deed mij aan een gerecht denken dat we destijds enorm waardeerden: een halve kreeft met daarin het kreeftenvlees, paddenstoel en een hartige maar toch subtiele saus. Gewapend met de XO saus deed ik een poging en verdomd, het leek er behoorlijk op. En lekker was het ook nog!

Voor 4 personen
  • 2 gekookte kreeften van 350 gram (bijvoorbeeld uit de diepvries, vaak in de aanbieding na de kerst)
  • 250 gram oesterzwammen in grote stukken
  • 200 gram gekookte grote gepelde garnalen, in grove stukken gehakt
  • bosui, in reepjes
  • 2 eetlepels XO saus
  • half glaasje mirin of eventueel sherry met daarin een mespuntje maizena opgelost.
  • scheutje sojasaus
Laat de kreeften ontdooien en snijd met een groot scherp mes doormidden. Snijd ook de poten los en sla er  met de achterkant van het mes wat barsten in. Haal al het vlees uit de kreeft; het groene gedeelte bevat de spijsverteringsonderdelen, die gooi je maar beter weg. Eventueel rood is kuit, de liefhebber eet dat wél gewoon op. Haal ook meteen het darmkanaal eruit, en snijd het vlees in grove stuken.

Maak de wok heet en doe er wat olie in. Bak hierin de XO saus en voeg de oesterzwammen toe. Bak deze op hoog vuur tot ze beginnen te kleuren, en voeg de kreeft en garnalen toe. Nu wordt het secondenwerk, de boel hoeft alleen nog maar warm. Kieper het halve glaasje mirin bij het gerecht, tegelijk met de bosui. De maizena zal zorgen voor een heel klein beetje binding. Tot slot nog een klein scheutje sojasaus erbij, en klaar.

Je kunt het opdienen in de halve kreeften, maar als je net als ik wat te vroeg begon met hakken in een diepgevroren kreeft zien die er misschien wat verongelukt uit. In een bakje is het net zo lekker!

Lekker met gestoomde broccoli met oestersaus en rijst.

Erbij een niet te droge Sauvignon blanc, Riesling of een zacht bier, bijvoorbeeld Tsing Tao.

vrijdag 9 maart 2012

Echte dimsum

Foto: Wikipedia

Ik maar denken dat het een publiek geheim was, het feit dat je bij Tai Soen in Hoog Catharijne uitstekend dimsum kunt eten. Maar iedereen die ik erover spreek, Utrechters incluis, kijken me verbaasd aan. Toch staat het gewoon aangegeven, al is het misschien in het chinees.

Dimsum, de Chinese tegenhanger van tapas, eet je met goed gezelschap. Verschillende schaaltjes in het midden van de tafel, en altijd bestel je eigenlijk één gerecht teveel. Omdat je kon niet kiezen natuurlijk. Die keuze maken is overigens niet zo gemakkelijk. Allereerst is het nu eenmaal authentiek Chinees, en Chinezen kijken met eten niet zo nauw: je vindt er dus runderlever- en maag, eendenzwemvliezen en kippeklauwtjes. Daarnaast is de beschrijving niet altijd even behulpzaam: "elastiekjes (eendenvlees)" zegt me weinig - en ik krijg er ook eerlijk gezegd niet meteen trek in.

Bij beide recente bezoekjes had ik gezelschap dat niet zo dol is op al te heftige experimenten op het bord, dus kon ik ook ontspannen en gewoon lékkere dingen bestellen. Gestoomde rijstvelletjes met daarin rundergehakt, garnaal of barbecuevlees bijvoorbeeld. Balletjes van inktvis met noedels eromheen, gefrituurd. De inmiddels bekende gestoomd siu mai, en de Chinese tegenhanger van het "broodje bak pao": cha siu bao. Ook de garnalenloempia'tjes waren heerlijk, net als de in de pan gebakken pasteitjes met groenten (324? of was het 513)?


Overigens zijn het niet alleen de dimsum die het bezoek aan Tai Soen de moeite waard maken. De pret begint al bij binnenkomst: op rigoureuze wijze worden de Nederlanders van de Chinezen gescheiden. De laatste worden achterin de zaak aan grote ronde tafels gezet, en krijgen de Chinese kaart. Anderen zitten voor in de zaak aan vierkante tafels en krijgen een menu met de klassiekers - rijsttafels met saté en babi pangang.

Wanneer je om de dimsumkaarten vraagt wordt je even vragend aangekeken. Er wordt duidelijk afgewogen of dat wel de bedoeling kan zijn, maar na een extra vriendelijke glimlach is het zover: de dimsumkaarten gebracht. Eén exemplaar bevat nummers, namen en prijzen, de andere heeft geen prijzen maar, hoe handig is dat, foto's!

Zorgvuldig kies je de gewenste hapjes, en je schrijft die vol goede moed op het papiertje dat je hebt gekregen. Bij bestelling verschijnt er een grote grijns: acht porties dimsum? Met zijn tweeën? Dat is veel te veel. Op de gok schappen we 2 nummertjes, de serveerster gaat akkoord. Thee erbij? Dat kan alleen per pot. Gelukkig, dat is precies wat we willen. Stokjes? Natuurlijk - al zijn de groot uitgevallen dimsum er vrijwel niet mee naar binnen te werken. Afkijken is er niet bij - de Chinezen zitten achterin.

Die hebben het zo te horen heel erg naar hun zin. Zouden ze worden bijgepraat over ons gestuntel?

zaterdag 21 januari 2012

Ferrari Pizza's, deel 2

Vooruit, dan direct nog maar een avondje pizza. Morgen eten we gezonder hoop ik (al zijn deze een stuk minder zout en vet dan die van Mario om de hoek, of uit de diepvries, en natuurlijk in elk geval een stuk lekkerder!). Het recept voor het deeg vind je in deel 1, dit keer dus vooral foto's.

Klep dicht en 5-7 minuutjes wachten

De Flämmeküche in voorbereiding op de handige plankjes.



Flämmeküche - Bodem voor Parma/rucola
Ansjovis/pesto - blauwschimmelkaas / champignons




Tomaten, ui, Parmaham, rucola & olijfolie

Flämmeküche: crème fraiche, ementhaler, spek, ui

Tomaten, ui, Bleu d'Auvernge en champignons

Tomaten, kaas, ansjovis, kappertjes (en later rucola)

vrijdag 20 januari 2012

Ervaringen met een Ferrari

Nee, helaas, niet met een Testarossa, maar ook leuk: met een G3 Ferrari Pizza-oven. Een 'draagbaar' apparaat dat, in tegenstelling tot de echte oven wél in staat is 450 graden Celcius te bereiken:



Al een tijd geleden las ik een stukje van Wouter Klootwijk over het apparaat, maar toen besloot ik dat hij te duur of te groot was. Kennelijk heb ik in de tussentijd gespaard, want toen ik het apparaat deze keer tegenkwam voor ca 130 € vond ik de prijs eigenlijk best redelijk (ruimte hebben we er eigenlijk nog steeds niet voor). Italiewinkel had vriendelijke informatie, maar helaas geen voorraad. Alternate daarentegen was wel bereid om mij, tegen betaling van 119,- € een exemplaar op te sturen.

Uit de compleet onoverzichtelijke DHL statusinformatie komt geloof ik naar voren dat dit apparaat vanuit Duitsland naar mij toe is gekomen, maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Hoe dan ook, vanmiddag stond er een grote gele bus met een grote rode doos voor de deur. Een uurtje later viel de enige e-mail met statusinformatie van DHL in het postvak: "Delivered". En bedankt.

Op basis van het recept in de handleiding viel een goed pizzadeeg te bereiden: 300 gram typo 00 bloem mengen met  een snuf zout. Vervolgens 14 gram droge gist oplossen in 200ml handwarm water en een eetlepel suiker Laat dit even staan, en meng het vervolgens door de bloem. Kneed het met de hand (of neem ook hiervoor een apparaat, twee maal raden wat mijn voorkeur was). Maak er een bol van en plaats in een bebloemde bak. Verwarm de oven tot ca 35 graden en laat hierin het deeg rijzen tot dubbel volume.

Kneed er vervolgens een scheut olijfolie door, eventueel nog wat bloem en verdeel in 4 porties. Maak hier steeds een bolletje van en leg terug in de oven om weer enkele minuten te rijzen.

In de tussentijd liet ik de Ferrari warmdraaien. Toen die op temperatuur was kneedde ik op zeer on-Italiaanse wijze een bolletje uit tot een pizzabodem en belegde die met mozzarella, ui, courgette, kaas en meer lekkers, maar vooral; van alles heel weinig.


Na 7 minuten in het wonderlijke apparaat was de pizza klaar. De mozzarella is dusdanig nat dat ook deze oven hier wel wat uitdaging mee had, maar toch was het resultaat vele malen beter dan wanneer het uit een normale oven komt. Allereerst was de pizzabodem onderaan superkrokant, daarnaast was ook de vulling bovenop mooi gekleurd.

Tomaat, Emmentaler, Mozzarella, Courgette, Kappertjes en Pesto
De overige pizza's, en ook de pizza bianco aan het einde, waren allemaal erg lekker.


Tomaat, Ansjovis, Kappertjes en Emmentaler
Pizza Bianco (Olijfolie, knoflook en zeezout)

Kortom: een absolute aanrader, voor mensen die geen problemen hebben met een keuken vol bloem en een knalrood apparaat in de keuken. Zoals Italiewinkel mij uitlegde, is de door mij gekocht Delizia het model dat ontworpen is in Italië maar gemaakt in China, de duurdere modelllen zijn ook gefabriceerd in Italië en zijn volgens hen in alle opzichten net even wat degelijker. In deze versie is inderdaad wat Chinees oog-voor-detail-gebrek te zien, bijvoorbeeld in scheef gestanste gaatjes langs de rand. Of die echte pizzabakkers dat beter kunnen weet ik natuurlijk niet, in elk geval ben ik er bijzonder tevreden mee!

zondag 4 december 2011

Mini Scotch Eggs


Ingredienten:
  • 2 kippeneieren
  • 12 kwarteleitjes
  • 400 gram saucijzen van blije big
  • paneermeel
  • bloem
  • frituur+olie
Kluts de kippeneieren tot een papje.  Kook de kwarteleitjes 4 minuten en laat schrikken onder kraan. Daarna pellen, afspoelen en afdrogen.  Meng het vlees met paneermeel en ongeveer 1/3 tot de helft van het eimengsel tot een stevig deeg. Laat even staan.



Zet een bord klaar met bloem, één met ei en één met paneermeel en als we toch vaat creëeren, één schoon bord. Verhit de friteuse voor op 165 graden.


Neem steeds een bolletje vlees en maak er een deukje in. Leg er een kwarteleitje in, vouw het vlees eromheen en zorg dat het mooi aansluit. Nog even door je hand rollen. Leg ze eventueel even in de koelkast. Van het overgebleven vlees kun je kleine worstjes (1cm) rollen.

Rol de bolletjes eerst door de bloem, dan door het ei en tot slot door het paneermeel. (Doe dit ook met het overgebleven vlees).


Leg, afhankelijk van je friteuse, 3-4 ballen tegelijk in de friteuse en bak ze in 6-7 minuten mooi bruin en het vlees gaar. Controleer eventueel met een kernthermometer - het vlees moet ten minste 82 graden zijn, direct op het ei en op het dikste gedeelte.

Het is natuurlijk pubvoer, dus serveer lekker simpel met brood, Romaine sla en Ceasar dressing. Erbij dronken we een Mug Bitter van de Scheldebrouwerij - het hoppige droge biertje combineerde goed met het zoute, stevige van de scotch egg.

zaterdag 6 augustus 2011

Octopus

Vandaag gemaakt: Octopus! Volgens de volkskeuken 'verbaas je je erover hoe goedkoop dat is'. Ik verbaasde me er dus over dat het alsnog 15€/kg was, maar het was het zeker waard. We hadden een exemplaar van (op de gram) 1 kilo, schoongemaakt en de kop  losgesneden van het onderstel. Troepjes uit de kop, snaveltje eruit en  ooggedeelte weggooien en het geheel rustig zo'n 45 minuten koken in water met een bouguet garni poisson (venkel, laurier, tijm).



Eruit pakken en laten drogen. Snijd het onderstel in 8 héél logische stukken (de poten, volg de stippellijn) en prik en satéprikker door elke poot. Marineren in citroensap, oregano, piment d'espelette (of cayennepeper), zout, peper en flink olijfolie. Verwarm en bakpan en bak de poten krokant, of schuif de pan onder de grill (let op het handvat) en draai de pootjes tot ze allemaal mooie  krokant kantjes hebben. Nog wat vers citroensap en wat olijfolie erover  en genieten maar!

Wij aten het met turks brood, een mooie griekse salade en grote witte bonen met oregano en tomaat.

Jamjam!

zondag 31 juli 2011

Longhaas hamburger

In Frankrijk liep ik tegen een gehaktmolen aan voor nog geen 15€ - die kon ik niet laten liggen. Binnenkort dus eindelijk maar eens een goede pâté en croute maken, maar voorlopig eerst maar eens een hamburger van mijn favoriete stuk koe - de longhaas. Gekocht bij de Veldmaat in Losser

500 gram longhaas gemalen in de gehaktmolen, ietsje paneermeel toegevoegd en 4 mooie burgers van gevormd, medium gaar gebakken en op een broodje met sla, tomaat, ui, mosterd én natuurlijk ketchup!