maandag 30 januari 2012

Brasserie Sancerroise


Als geboren en getogen Francofiel kom je nog eens ergens – meestal in Frankrijk. Ondanks jaarlijkse terugkerende andere plannen ("Engeland, of Noorwegen.", "Nee, Beieren, met een uitstap naar Praag") komen we toch vaak weer in La Douce France terecht. Zo ook twee zomers terug: ditmaal sneuvelde Slovenië en bevonden we ons aan de Loire.

De keuze voor de omgeving was beïnvloed door Météo France en de fietsen op de fietsendrager; ik ben slecht bekend met de Loire, maar het was er droog en langs water is in de regel mooi en niet te heuvelig fietsen. En, zeker niet onbelangrijk, natuurlijk komen er mooie wijnen uit de Loire. Bij aankomst bleken we helaas net het stuk Loire te hebben gevonden zónder wijnranken. Daarvoor in de plaats was er foeilelijk maar wereldberoemd serviesgoed.


Daarom togen we voor een dagtripje naar Sancerre. Hoewel ik al jaren dol ben op de witte wijn uit Sancerre, pas dit jaar kwam ik erachter dat mijn favoriete Franse kaasje (een crottin Chavignol) uit het naburige dorp komt. Geen wonder dat ze zo goed samengaan. We passeerden in het dorp zelf een winkeltje met een uitgebreide keus - en tegen heel wat sympathiekere prijzen dan elders. Ook verkochten ze heerlijke cake met crottin.



Na aankomst in het Sancerre troffen we tot onze verrassing echter geen wijnboer, maar een uitnodigend bord aan richting de "BrasserieSancerroise". Een brouwerij? In dit legendarische wijndorp? Nu heb ik mij er al bij neergelegd dat mijn passie voor bier slecht te combineren is met mijn liefde voor het Franse land, maar hier konden we niet zomaar langs rijden. Aan een rustig weggetje troffen we alle tekenen van een heuse brouwerij - torens plastic kratten, een duidelijke moutlucht en zag ik niet zelfs wat koper glanzen achter de ruiten? Het geheel was echter duidelijk gesloten, en openingstijden waren niet te vinden.

Lichtelijk teleurgesteld trokken we het dorp in. Daar troffen we een rustig centrum met een onopvallend plein, met daaraan Auberge Joseph Mellot. We aten er het ietwat toeristische "Menu du terroir et Traditions", dat begon met een terrine van vrij ambitieus formaat. "Ja, allemaal voor ons" werd ons desgevraagd bevestigd, "maar we hoefden het niet op te maken hoor". Dat moet je natuurlijk niet zeggen tegen Nederlanders.



De omelet die volgde was trouw aan de Franse stijl en dus erg lekker, maar of de begeleidende ham nou echt gerookt was op oude Sancerroise wijnstokken durf ik niet met zekerheid te zeggen. De klapper kwam echter op het eind; een ruime hoeveelheid, niet te oude, niet te jonge Crottin Chavignol die perfect samenging met de Sancerre die we erbij dronken.

Goedgeluimd liepen we weer richting de brouwerij, die nu duidelijk open en in bedrijf was. We groeten de aanwezigen, wierpen een bewonderende blik op de glimmende brouwinstallatie en bekeken op ons gemak het aanbod. Op een vragende blik richting de verkoopbalie, een complimentje over de mooie inrichting en zelfs een paar gerichte vragen werd lauwtjes gereageerd. Dit had ik elders nog niet meegemaakt: de doorsnee brouwer heeft weinig aansporing nodig om uitgebreid van wal te steken over zijn producten. En dat moest dan in een wijnland het toch al niet best in de markt liggende bier gaan introduceren? Dat kan nog wat worden. Verbouwereerd namen we een paar flesjes mee, en togen (na een prachtige dag) weer terug naar onze camping.



En de biertjes van de Brasserie Sancerrois? Ik drink nu de laatste tijdens het schrijven van dit stukje, en ach, het is niet anders dan vrijwel alle Franse 'speciale' bieren die je kunt vinden: mild, te zoet en weinig hop. Vaak zit er een onwaarschijnlijk en eigenlijk niet te proeven ingrediënt in, in dit geval zijn dat linzen uit Berry. Het mag niet baten.

Nee, laat ze maar lekker wijn maken, die Fransen.

zaterdag 21 januari 2012

Ferrari Pizza's, deel 2

Vooruit, dan direct nog maar een avondje pizza. Morgen eten we gezonder hoop ik (al zijn deze een stuk minder zout en vet dan die van Mario om de hoek, of uit de diepvries, en natuurlijk in elk geval een stuk lekkerder!). Het recept voor het deeg vind je in deel 1, dit keer dus vooral foto's.

Klep dicht en 5-7 minuutjes wachten

De Flämmeküche in voorbereiding op de handige plankjes.



Flämmeküche - Bodem voor Parma/rucola
Ansjovis/pesto - blauwschimmelkaas / champignons




Tomaten, ui, Parmaham, rucola & olijfolie

Flämmeküche: crème fraiche, ementhaler, spek, ui

Tomaten, ui, Bleu d'Auvernge en champignons

Tomaten, kaas, ansjovis, kappertjes (en later rucola)

vrijdag 20 januari 2012

Ervaringen met een Ferrari

Nee, helaas, niet met een Testarossa, maar ook leuk: met een G3 Ferrari Pizza-oven. Een 'draagbaar' apparaat dat, in tegenstelling tot de echte oven wél in staat is 450 graden Celcius te bereiken:



Al een tijd geleden las ik een stukje van Wouter Klootwijk over het apparaat, maar toen besloot ik dat hij te duur of te groot was. Kennelijk heb ik in de tussentijd gespaard, want toen ik het apparaat deze keer tegenkwam voor ca 130 € vond ik de prijs eigenlijk best redelijk (ruimte hebben we er eigenlijk nog steeds niet voor). Italiewinkel had vriendelijke informatie, maar helaas geen voorraad. Alternate daarentegen was wel bereid om mij, tegen betaling van 119,- € een exemplaar op te sturen.

Uit de compleet onoverzichtelijke DHL statusinformatie komt geloof ik naar voren dat dit apparaat vanuit Duitsland naar mij toe is gekomen, maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Hoe dan ook, vanmiddag stond er een grote gele bus met een grote rode doos voor de deur. Een uurtje later viel de enige e-mail met statusinformatie van DHL in het postvak: "Delivered". En bedankt.

Op basis van het recept in de handleiding viel een goed pizzadeeg te bereiden: 300 gram typo 00 bloem mengen met  een snuf zout. Vervolgens 14 gram droge gist oplossen in 200ml handwarm water en een eetlepel suiker Laat dit even staan, en meng het vervolgens door de bloem. Kneed het met de hand (of neem ook hiervoor een apparaat, twee maal raden wat mijn voorkeur was). Maak er een bol van en plaats in een bebloemde bak. Verwarm de oven tot ca 35 graden en laat hierin het deeg rijzen tot dubbel volume.

Kneed er vervolgens een scheut olijfolie door, eventueel nog wat bloem en verdeel in 4 porties. Maak hier steeds een bolletje van en leg terug in de oven om weer enkele minuten te rijzen.

In de tussentijd liet ik de Ferrari warmdraaien. Toen die op temperatuur was kneedde ik op zeer on-Italiaanse wijze een bolletje uit tot een pizzabodem en belegde die met mozzarella, ui, courgette, kaas en meer lekkers, maar vooral; van alles heel weinig.


Na 7 minuten in het wonderlijke apparaat was de pizza klaar. De mozzarella is dusdanig nat dat ook deze oven hier wel wat uitdaging mee had, maar toch was het resultaat vele malen beter dan wanneer het uit een normale oven komt. Allereerst was de pizzabodem onderaan superkrokant, daarnaast was ook de vulling bovenop mooi gekleurd.

Tomaat, Emmentaler, Mozzarella, Courgette, Kappertjes en Pesto
De overige pizza's, en ook de pizza bianco aan het einde, waren allemaal erg lekker.


Tomaat, Ansjovis, Kappertjes en Emmentaler
Pizza Bianco (Olijfolie, knoflook en zeezout)

Kortom: een absolute aanrader, voor mensen die geen problemen hebben met een keuken vol bloem en een knalrood apparaat in de keuken. Zoals Italiewinkel mij uitlegde, is de door mij gekocht Delizia het model dat ontworpen is in Italië maar gemaakt in China, de duurdere modelllen zijn ook gefabriceerd in Italië en zijn volgens hen in alle opzichten net even wat degelijker. In deze versie is inderdaad wat Chinees oog-voor-detail-gebrek te zien, bijvoorbeeld in scheef gestanste gaatjes langs de rand. Of die echte pizzabakkers dat beter kunnen weet ik natuurlijk niet, in elk geval ben ik er bijzonder tevreden mee!

zaterdag 7 januari 2012

Bloemkool met Duvel-kaassaus


Duvel is een vrij droog, hoppig bier dat in deze saus een mooie volle smaak geeft. Om het milder te maken kun je eventueel ook kiezen voor een niet te zoete tripel. Deze saus is een stevige, volwassen versie van de vertrouwde kaassaus.

Voor 2 personen: Kook een klein bloemkooltje beetgaar, net als lekkere aardappels. Ik maakte er ook spek/rundervinken bij: kruid twee rundertartaartjes naar wens en voeg wat paneermeel toe, kneed het door en rol het uit tot 2 worstjes per tartaartje. Omwikkel met spek en bak gaar in wat boter. Voeg, als de vinken mooi bruin zijn, één flinke fijngesnipperde ui toe en laat deze lekker rustig meebakken.

Voor de saus neem je een flinke klont boter en 2 theelepels bloem. Laat de boter smelten en gaar hierin korte tijde de bloem. Giet er een glas (150ml) Duvel bier bij in, en een eetlepel mosterd. Breng aan de kook en laat het even doorkoken. Als het nog wat dik is kun je wat water of bier toevoegen. Voeg vervolgens een flinke kop gemalen, belegen boeren Goudse kaas toe en laat deze in de saus smelten. Bren op smaak met peper en zout en wat  verse gehakte tijm of Provençaalse kruiden.

Erbij serveer je uiteraard ook een Duveltje!