dinsdag 27 augustus 2013

MC2 Burger - tja.

De Vegetarische Slager. Ik ben er nog steeds niet uit. Aan de ene kant heb ik de producten als (juch, modewoord) flexitariër niet zo nodig - het lukt me prima om meestal vleesloos heerlijk te eten, en dan af en toe genieten van kwalitatief goed en verantwoord vlees. En toch blijft het idee me aanspreken. Naast de gelikte marketing (mooie producten en een prima verhaal) zou ik het namelijk helemaal niet erg vinden om ' vlees' te kunnen eten zonder dat daarvoor een dier nodig is.

Om die reden blijf ik het proberen - ik at de 'gehacktbal' en postte al eerder over de spekjes en de kip. Vandaag liep ik tegen de alom bewonderde MC2 Burger aan, bij de Ekoplaza in de vriezer. Nou ja, dat willen we dan wel eens proberen.

Allereerst valt al direct iets op aan de verpakking - de inhoud schuift behoorlijk heen en weer. En ja hoor - de grote doos blijkt 'gevuld' met twee hamburgertjes die wel érg veel ruimte hebben. Scharrelvees, OK, maar scharrel-vegetarische-diepvrieshamburgers? Dat staat natuurlijk haaks op 'Eco-footprintvermindering'.

Ook de instructies konden duidelijker: "bak ze in 3 - 4 minuten per kant bruin" - maar is dat ontdooid of bevroren? Ik deed het met de ontdooide burgers, in een hete pan 4 minuten per kant op laag vuur en het resultaat leek wel te kloppen. Vervolgens deed ik het op een belachelijk klein maar lekker broodje met eigengemaakte gele ketchup, mosterd, ui en sla.

En toen de test - hoe smaakt het. Qua 'vleesbeleving' doen ze me wat denken aan de houdbare hamburgers van Lupack die kennelijk (godzijdank) niet meer in de winkel liggen. Jarenlang namen we ze mee als 'je-weet-maar-nooit'-eten op vakantie, en steevast kwamen ze ongeopend weer terug. Alles lijkt namelijk lekker, in verhouding tot die dingen. (Een soort dwergenbrood dus, voor de Pratchettfans). Qua smaak deed de MC2 Burger het wel een stuk beter - een sappige, vlezige smaak. Gek genoeg leek het er bijna op of er wel vlees in zat - maar dan varkensvlees.

Kortom, is een MC2 burger zo goed als een echte? Nou, hij is lekkerder dan genoemde houdbare burgers, en wat mij betreft minstens even lekker als de meeste hamburgers uit de snackbar. Maar nee, hij is zeker niet vergelijkbaar met een mediumgebakken, écht goede runderhamburger. Sterker nog - zelfs een Quarter Pounder van de McDonalds heeft nu eenmaal een betere vleessmaak. Het lijkt in dat opzicht wat op de gehacktbal - die vond ik ook véél lekkerder dan bijvoorbeeld een pikanto, maar niet zo lekker als een echte goeie bal. Voor zaken waarbij de vleessmaak  niet de hoofdrol speelt (shoarma, kebab) en het niet rosé hoeft te zijn kan de Vegetatische Slager al heel wat neerzetten, maar dit is iets te hoog gegrepen.

(Maar even voor de duidelijkheid - we zaten met plezier te eten, ik kon een een met volle mond gemompelde 'mjam' niet onderdrukken en het is vele, vele malen beter dan eigenlijk alle andere vegetarische vleesvervangers die ik geprobeerd heb. Waarom moet dat zo zout? En waarom moet er in 'Vegetarische Falafel' plotseling soja?!)


dinsdag 20 augustus 2013

Ceci n'est pas une saucisse




Al een tijdje had ik het boek "Over Worst" van Meneer Wateetons & Sjoerd Mulder op mijn verlanglijstje staan. Nu vergeet ik in de regel wat ik op mijn verlanglijstjes zet, dus was ik aangenaam verrast dat ik een boek over worstenmaken voor mijn verjaardag kreeg. Door leverprobleempjes werd dit weliswaar een ander boek maar dat mocht de pret niet drukken, dit boek staat overvol met recepten en een duidelijke omschrijving. Aan de slag dus!

Ik had een qua maat passende worstenvultuit gekocht voor een paar euro's, die leek goed te passen op mijn Kenwood gehaktmolenopzetstuk (mooi scrabblewoord). Het leek erop dat de buitenste rij gaten van de vleesschijf werden afgesloten, maar dat zou ook bij de bijbehorende molen (een Westmark 5) zo zijn, dus daarover maakte ik mij niet druk.

Navraag bij de Keurslager in de buurt resulteerde in een paar meter glibberige "schapensnaren" (darm) in een bakje zout water en een kilo 'personeelslappen' - het vlees dat meneer zelf voor zijn saucijzen gebruikt. Dit zijn grote lappen vlees van (als ik de anatomische handgebaren goed vertaald heb van een slager naar een varken) ergens achteraan bij de rug, flink vet.

Na even bladeren besloot ik een variant te maken van de Italiaanse citroenworstjes, met de volgende ingredienten:
  • 1 kilo vlees met ca 40% vet, bijv half ham- en half speklappen of schouderkarbonade met wat spek
  • 11 gram zout
  • In de kruidenmolen:
    • 1 theelepel peper
    • 1 theelepel koriander
    • 1 theelepel venkelzaad
  • Los erbij
    • Nog een theelepel venkelzaad
    • rasp van 1 citroen
    • 1 eetlepel pittig paprikapoeder
    • 1 theelepel knoflookpoeder
Het mengsel werd met de grove maalschijf tot gehakt gemalen en gekoeld. Een kleine plukje ervan bakte ik als test - geslaagd, bijzonder smakelijk. Toen kwam de rest van de verwerking.

Om een lang verhaal kort te maken - het vullen was een fiasco. Het schoonmaken en controleren van de darm ging allemaal goed, evenals het plaatsen van de darm op het vultuitje. Het ging pas mis bij het doorvoeren van het gehakt - de machine slaagde er niet het vlees door het tuitje te duwen, ondanks een eerdere testpoging (met trechtertje maar zonder het daadwerkelijke tuitje) bleek de molen niet krachtig genoeg het mengsel in de darm te duwen. Met de hand aanduwend kwam er wel wat doorheen, maar dat was slopend voor mens en machine. Na slecht eens half metertje worst hebben we dus moeten opgeven.

Maar niet getreurd; we hebben nu een stapeltje 'patty's' in de vriezer liggen om zó te bakken, en aangevuld met wat paneermeel smaakte het worstevlees uitstekend in een gevulde courgette. Daarvoor pers ik normaal een saucijs uit, maar dat doe ik nooit meer; ten eerste heb ik nu veel lekkerdere recepten en daarnaast weet ik wat een moeite het gekost heeft dat vlees ín het worstje te krijgen!





zaterdag 3 augustus 2013

Karnemelk-panna cotta met bosbessen

Alweer iets zoets? Ja, als je geen bosbessen in de pannenkoekjes wilt doen, dan moet je er toch wat anders mee doen... Na een bezoek aan de Streekmarkt in Delden hadden we namelijk heerlijke bosbessen, en alweer karnemelk!



250 ml slagroom
300 ml karnemelk
40 gram suiker
snufje zout
5 blaadjes gelatine

Doe de gelatine in koud water. Verhit alleen de slagroom met de suiker en het zout. Wacht tot het net niet kookt, knijp de gelatineblaadjes uit en laat ze goed roerend oplossen. Haal dan de boel van het vuur en laat iets afkoelen voordat je er de karnemelk in doet. Roer weer goed door en verdeel het over vier bakjes met voldoende ruimte over voor de saus. Zet in de koelkast tot stijf, dit duur zeker een uurtje of twee. Als het sneller moet kun je het in creme catalana / crème brulée bakjes doen.

Voor de saus kun je van alles doen, maar ik deed 150 gram bosbessen met een flinke scheut citroensap en wat bessenlikeur in een pannetje. Breng aan de kook en voeg wat water met een theelepel maizena toe. Laat even indikken en haal van het vuur. Laat iets afkoelen en voeg nog 50 gram verse bosbessen toe. Schep de saus lauwwarm in de bakjes met de panna cotta en serveer, bijvoorbeeld met limoncello.