De kazen worden gemaakt van koeienmelk van eigen koeien (tien stuks). Maar "omdat het nu eenmaal erg leuk is om te experimenteren" wordt er ook geiten- en schapenkaas gemaakt, waarvoor melk van net over de grens wordt gebruikt. We konden een blik werpen op de ruimte waar de kazen liggen te rijpen - kleintjes van 500 gram en ook wat grotere kazen. De joekels zoals ik ze uit de polder bij Gouda gewend ben zijn hier niet - maar ik weet ook niet of dat op deze schaal wel kan. Veel kazen met kruiden, maar ik zelf hou (een beetje saai) vooral van kazen waarbij je de kaas zelf proeft - 'naturel' dus.
We proefden een paar lekkere kazen, en met gespannen verwachting werd er een flinke kaas uit maart doorgesneden. "Op moeten ze toch". De kaas viel goed in de smaak, en de (terechte) trots was duidelijk zichtbaar. Het is toch iedere keer weer spannend een kaas open te snijden waar een hoop tijd en werk inzit, het kan natuurlijk ook tegenvallen.
Dat deed het dit keer zeker niet en dus reden we (met een flink stuk kaas én een klein kaasje met moeite aan de mountainbikes geknoopt) tevreden weer het erf af. Hier komen we zeker terug, maar dan met meer bagageruimte!
