Plawat?

Terecht werd ik er (op rijm) op gewezen dat mijn posts van de afgelopen tijd dungezaaid zijn. De reden moge duidelijk zijn - zoals overal was het ook bij mij druk, druk, druk.  De hoogste tijd dus om bij te komen met de kerstdagen, dus daarom een redelijke weinig-werk hoofdgerecht. Konden we mooi wat meer tijd uittrekken voor het voorgerecht, van onze favoriete knuffelbelg Jeroen Meeus: gepasseerde venkelsoep met zeekraal, schol en Hollandse garnaaltjes.

Kijk vooral het (ingekorte) filmpje, en zap voortaan doordeweeks rond kwart over zes naar de Belgen op Eén voor "Dagelijkse Kost". Voor de Hollanders nog een paar kleine tips: een pladijs is een schol, een patat uiteraard een aardappel en grijze garnaaltjes, awel, da's zijn dus Hollandse, zulle!

Vruchtenbokken

Net zoals vorig jaar brengen dit jaar weer Jopen, Emelisse en de Prael samen een 'serie' bokken uit. Waren het vorig jaar noten die een extraatje moesten geven, dit jaar is het fruit. Er is niet gekozen voor appels en peren, maar voor smaken die velen toch al in sommige bokbieren kunnen vinden; gedroogde fruit - rozijnen, dadels en vijgen.

Om dit proeverijtje nog aangenamer te maken heb ik er maar direct een fijne bier-spijscombi van gemaakt; een verse vijg op een stukje rauwmelkse oud-belegen kaas, een Medjoul dadel gevuld met biologische geitenkaas en en handje eigengemixte studentenhaver, met (Manuka) rozijnen.

We begonnen het proeven met de Vijgenbok - dat was even schrikken. Een behoorlijk zoete geur met hoog kunstmatige gehalte kwam ons tegemoet. Inderdaad, vijg, maar dan wel een zwaar mishandelde. Een blik op het etiket bevestigt het vermoeden - hier is bij het brouwen geen echte vijg aan te pas gekomen. Gezien de prijs de wij die dag op de markt voor de vijgen hadden betaald misschien niet vreemd, maar het resultaat hiervan was echt niet lekker. Na een paar voorzichtige slokjes hebben we het voor gezien gehouden.

Bier twee was de Prael Dadels bok. Een bokkig geurtje (zoetig, caramel) met daar overheen een geur van zéér rijpe bananen, of, misschien als je het weet, dadels. Ietsje muffig, een beetje vreemd, maar niet storend. In de smaak bleef er echter weinig van over - een niet te zoet, lekker bokbier.

Als laatste proefden we de rozijnenbok. Ook die rook voor een bok niet echt afwijkend - hier trof ik eerder rogge dan rozijnen in de geur. De smaak leek eigenlijk vrij veel op die van de Prael - ook deze hebben we ons goed laten smaken.

De combinatie met de hapjes was niet slecht. Bij dergelijke combinaties loop je alleen wel het risico dat je smaken wegduwt - en dat was hier ook het geval. De vruchtensmaken waren (nou ja, afgezien van de 'vijg') subtiel en werden nog minder opvallend als je het 'echte' product ernaast eet. Lekker was het echter wel.

Kortom - ik ben benieuwd waar0 ze volgend jaar mee aan komen zetten - 3 granenbokken, wellicht? Ik  hoop wel dat de Jopen dan weer als vanouds smaakt, want dit ben ik echt niet van Jopen gewend...

Enschedees bierprimeurtje

Vandaag een heus Enschedees primeurtje op biergebied - het eerste Enschedese Bierfestival.

Voor een geslaagd bierfestival heb je niet veel nodig - een leuke plek, genoeg bezoekers en fatsoenlijk weer. Én lekker bier natuurlijk. Dit alles was aanwezig bij het eerste Enschedese Bierfestival, dat vandaag plaatsvond in Roombeek bij Bij het Rozendaal. Bij aankomst miezerde het nog eventjes en was het niet overvol, maar als snel klaarde het op en dienden zich ook meer bezoekers aan - veel leden van het HAB, bierfans en aangewaaide bezoekers maar ook lokale horeca en slijterijen zijn gespot.

Het aanbod was aanzienlijk en sommigen kwamen van ver - Den Haag (Kompaan), Wageningen (Brouwerij Wageningen) en Utrecht (Van de Streek), om maar wat te noemen. Zelfs van over de grens was er bezoek: Hobbybrouwerij de Hopjutters uit België. Maar ook uit de regio was er bier - te krijgen bij Brouwerij Eanske, De Twentse Bierbrouwerij, Othmar en (iets verder weg) Rodenburg. Tot slot waren ook Brouwerij de Witte Leeuw en uiteraard het Twents Bierbrouwersgilde HAB aanwezig.

Met drie personen hebben we ons een aardig gat in het aanbod weten te slaan. Echt onder de indruk waren we bij Kompaan - we dronken er de 20 (een blonde, fris en hoppig), de 45 (een porter, met mooie chocladesmaken) en de gloednieuwe IPA. Die laatste had (te?) weinig koolzuur en was minder droog dan de andere bieren, maar kwam al heel dicht in de buurt. We waren aangenaam verrast door de Dubbele Weizenbock van de Brouwerij Wageningen - ik hou niet van bokbier én ben geen groot fan van weizen, maar dit smaakte erg goed. Zacht, romig en met een geur van gedroogd fruit.

Minder gecharmeerd waren van de IPA van de Witte Leeuw - deze leek echt niet uitvergist. te zoet en en veel te weinig hop. Opvallend, aangezien ik de hun Amarillo Sun als prima, hoppig en droog bier kan herinneren. Ook de bieren van de Hopjutters vielen bij ons minder in de smaak - beide hadden een wat apart geurtje, de pale ale rook sterk naar koriander.

Alles bijeen was het een leuke middag met zelfs nog een voorzichtig zonnetje. Een gezellig locatie en ook het eten was ook prima geregeld. De muzikale begeleiding was gevarieerd, hoewel wat sommigen betreft soms wat luid. De voornaamste kritiek was eenvoudig - een enkel (heren)toilet op een bierfestival is natuurlijk wat aan de krappe kant. Hoewel het voor de dames óók wel eens leuk is om grijnzend langs een rij wachtenden te kunnen lopen zou het prettig zijn als er volgend jaar een extra voorziening wordt geregeld. Want wat mij betreft zijn wij er in elk geval weer bij, volgend jaar.

MC2 Burger - tja.

De Vegetarische Slager. Ik ben er nog steeds niet uit. Aan de ene kant heb ik de producten als (juch, modewoord) flexitariër niet zo nodig - het lukt me prima om meestal vleesloos heerlijk te eten, en dan af en toe genieten van kwalitatief goed en verantwoord vlees. En toch blijft het idee me aanspreken. Naast de gelikte marketing (mooie producten en een prima verhaal) zou ik het namelijk helemaal niet erg vinden om ' vlees' te kunnen eten zonder dat daarvoor een dier nodig is.

Om die reden blijf ik het proberen - ik at de 'gehacktbal' en postte al eerder over de spekjes en de kip. Vandaag liep ik tegen de alom bewonderde MC2 Burger aan, bij de Ekoplaza in de vriezer. Nou ja, dat willen we dan wel eens proberen.

Allereerst valt al direct iets op aan de verpakking - de inhoud schuift behoorlijk heen en weer. En ja hoor - de grote doos blijkt 'gevuld' met twee hamburgertjes die wel érg veel ruimte hebben. Scharrelvees, OK, maar scharrel-vegetarische-diepvrieshamburgers? Dat staat natuurlijk haaks op 'Eco-footprintvermindering'.

Ook de instructies konden duidelijker: "bak ze in 3 - 4 minuten per kant bruin" - maar is dat ontdooid of bevroren? Ik deed het met de ontdooide burgers, in een hete pan 4 minuten per kant op laag vuur en het resultaat leek wel te kloppen. Vervolgens deed ik het op een belachelijk klein maar lekker broodje met eigengemaakte gele ketchup, mosterd, ui en sla.

En toen de test - hoe smaakt het. Qua 'vleesbeleving' doen ze me wat denken aan de houdbare hamburgers van Lupack die kennelijk (godzijdank) niet meer in de winkel liggen. Jarenlang namen we ze mee als 'je-weet-maar-nooit'-eten op vakantie, en steevast kwamen ze ongeopend weer terug. Alles lijkt namelijk lekker, in verhouding tot die dingen. (Een soort dwergenbrood dus, voor de Pratchettfans). Qua smaak deed de MC2 Burger het wel een stuk beter - een sappige, vlezige smaak. Gek genoeg leek het er bijna op of er wel vlees in zat - maar dan varkensvlees.

Kortom, is een MC2 burger zo goed als een echte? Nou, hij is lekkerder dan genoemde houdbare burgers, en wat mij betreft minstens even lekker als de meeste hamburgers uit de snackbar. Maar nee, hij is zeker niet vergelijkbaar met een mediumgebakken, écht goede runderhamburger. Sterker nog - zelfs een Quarter Pounder van de McDonalds heeft nu eenmaal een betere vleessmaak. Het lijkt in dat opzicht wat op de gehacktbal - die vond ik ook véél lekkerder dan bijvoorbeeld een pikanto, maar niet zo lekker als een echte goeie bal. Voor zaken waarbij de vleessmaak  niet de hoofdrol speelt (shoarma, kebab) en het niet rosé hoeft te zijn kan de Vegetatische Slager al heel wat neerzetten, maar dit is iets te hoog gegrepen.

(Maar even voor de duidelijkheid - we zaten met plezier te eten, ik kon een een met volle mond gemompelde 'mjam' niet onderdrukken en het is vele, vele malen beter dan eigenlijk alle andere vegetarische vleesvervangers die ik geprobeerd heb. Waarom moet dat zo zout? En waarom moet er in 'Vegetarische Falafel' plotseling soja?!)

Ceci n'est pas une saucisse

Al een tijdje had ik het boek "Over Worst" van Meneer Wateetons & Sjoerd Mulder op mijn verlanglijstje staan. Nu vergeet ik in de regel wat ik op mijn verlanglijstjes zet, dus was ik aangenaam verrast dat ik een boek over worstenmaken voor mijn verjaardag kreeg. Door leverprobleempjes werd dit weliswaar een ander boek maar dat mocht de pret niet drukken, dit boek staat overvol met recepten en een duidelijke omschrijving. Aan de slag dus!

Ik had een qua maat passende worstenvultuit gekocht voor een paar euro's, die leek goed te passen op mijn Kenwood gehaktmolenopzetstuk (mooi scrabblewoord). Het leek erop dat de buitenste rij gaten van de vleesschijf werden afgesloten, maar dat zou ook bij de bijbehorende molen (een Westmark 5) zo zijn, dus daarover maakte ik mij niet druk.

Navraag bij de Keurslager in de buurt resulteerde in een paar meter glibberige "schapensnaren" (darm) in een bakje zout water en een kilo 'personeelslappen' - het vlees dat meneer zelf voor zijn saucijzen gebruikt. Dit zijn grote lappen vlees van (als ik de anatomische handgebaren goed vertaald heb van een slager naar een varken) ergens achteraan bij de rug, flink vet.

Na even bladeren besloot ik een variant te maken van de Italiaanse citroenworstjes, met de volgende ingredienten:

• 1 kilo vlees met ca 40% vet, bijv half ham- en half speklappen of schouderkarbonade met wat spek
• 11 gram zout
• In de kruidenmolen:
• 1 theelepel peper
• 1 theelepel koriander
• 1 theelepel venkelzaad
• Los erbij
• Nog een theelepel venkelzaad
• rasp van 1 citroen
• 1 eetlepel pittig paprikapoeder
• 1 theelepel knoflookpoeder

Het mengsel werd met de grove maalschijf tot gehakt gemalen en gekoeld. Een kleine plukje ervan bakte ik als test - geslaagd, bijzonder smakelijk. Toen kwam de rest van de verwerking.

Om een lang verhaal kort te maken - het vullen was een fiasco. Het schoonmaken en controleren van de darm ging allemaal goed, evenals het plaatsen van de darm op het vultuitje. Het ging pas mis bij het doorvoeren van het gehakt - de machine slaagde er niet het vlees door het tuitje te duwen, ondanks een eerdere testpoging (met trechtertje maar zonder het daadwerkelijke tuitje) bleek de molen niet krachtig genoeg het mengsel in de darm te duwen. Met de hand aanduwend kwam er wel wat doorheen, maar dat was slopend voor mens en machine. Na slecht eens half metertje worst hebben we dus moeten opgeven.

Maar niet getreurd; we hebben nu een stapeltje 'patty's' in de vriezer liggen om zó te bakken, en aangevuld met wat paneermeel smaakte het worstevlees uitstekend in een gevulde courgette. Daarvoor pers ik normaal een saucijs uit, maar dat doe ik nooit meer; ten eerste heb ik nu veel lekkerdere recepten en daarnaast weet ik wat een moeite het gekost heeft dat vlees ín het worstje te krijgen!

Karnemelk-panna cotta met bosbessen

Alweer iets zoets? Ja, als je geen bosbessen in de pannenkoekjes wilt doen, dan moet je er toch wat anders mee doen... Na een bezoek aan de Streekmarkt in Delden hadden we namelijk heerlijke bosbessen, en alweer karnemelk!

250 ml slagroom
300 ml karnemelk
40 gram suiker
snufje zout
5 blaadjes gelatine

Doe de gelatine in koud water. Verhit alleen de slagroom met de suiker en het zout. Wacht tot het net niet kookt, knijp de gelatineblaadjes uit en laat ze goed roerend oplossen. Haal dan de boel van het vuur en laat iets afkoelen voordat je er de karnemelk in doet. Roer weer goed door en verdeel het over vier bakjes met voldoende ruimte over voor de saus. Zet in de koelkast tot stijf, dit duur zeker een uurtje of twee. Als het sneller moet kun je het in creme catalana / crème brulée bakjes doen.

Voor de saus kun je van alles doen, maar ik deed 150 gram bosbessen met een flinke scheut citroensap en wat bessenlikeur in een pannetje. Breng aan de kook en voeg wat water met een theelepel maizena toe. Laat even indikken en haal van het vuur. Laat iets afkoelen en voeg nog 50 gram verse bosbessen toe. Schep de saus lauwwarm in de bakjes met de panna cotta en serveer, bijvoorbeeld met limoncello.

Volkoren karnemelk pancakes

Wat? Een recept voor zoetigheid? Ja, waarom ook niet! Amerikaanse pannenkoeken met louter lokale ingredienten (meel van de Lonneker molen, karnemelk uit de buurt en eitjes van de Viermarken).

• 1 ei
• 275 ml karnemelk
• snufje zout
• 12 gram bakpoeder
• 130 gram meergranen- of volkorenmeel

Kluts het ei los in de karnemelk. Roer het zoet en bakpoeder door het meel. Meng het ei-karnemelkmengsel scheutje voor scheutje door het meel en meng het tot een dik vloeibaar deeg. Ik deed het in de deegmachine - dan kun je het eimengsel erin doen en al draaiend het meel toevoegen.

Verhit een flinke koekenpan (ik doe dit het liefst in een stalen pan zonder anti-aanbak) met een beetje boter. Verdeel de pan in gedachten in drieën en midden in elke punt twee juslepels beslag. Bak de pannenkoekjes op middenhoogvuur enkele minuutjes, totdat er bellen door de pannenkoek heen komen en de randen wat beginnen te stollen. Draai ze dan om met een spatel en bak nog een minuut of twee à drie.

Serveer met (uiteraard) maple syrup, en/of (tikke afgezaagd aan het worden) blauwe bessen. Ikzelf had er héle lekkere abrikozenjam bij... dat kan natuurlijk ook.

De Feijterhof - blije biggen van net over de grens

Alexander de Feijter: Held van de Smaak Overijssel 2013 from René Eijsink on Vimeo.

Twents Speciaalbierfestival

Het weer was prachtig, een mooie opkomst en natuurlijk prima bieren! Het Twents Speciaalbierfestival was volgens mij een behoorlijk succes dit jaar...

Mix je eigen IPA

Recentelijk had ik  me gemengd in een Internetdiscussie over het wel of wat mij betreft vooral niet 'op smaak brengen' van je bier met een koffiepers - volgens mij een zeer matig idee. Ze voegen ingredienten toe aan een bier door ze in te laten trekken in een 'French press' - zo'n cafétière met een filter dat je omlaag duwt. Volgens mij verlies je bij het filter omlaag duwen het merendeel van je prik, en zorgen veel van de suggesties (koffie, cacao) voor vet in je bier, hetgeen een zekere dood voor je schuimkraag betekent. Nee, als je dan zo graag je biersmaak wilt beïnvloeden dan kun je beter zelf gaan brouwen, dat doe ik ook om die reden.

Het enige dat me daaraan nog wel aanspreekt is de mogelijkheid om zelf dryhopping te kunnen uitproberen. Met een basisbier en een paar hopsoorten kun je kijken welke hop daarvoor het lekkerst zou kunnen zijn. Je verliest wat prik, en moet vrij veel hop gebruiken omdat het zo kort gaat, maar het geeft je wel een idee. Voor iedereen die daar allemaal geen zin in heeft zag ik echter toevallig laatst de oplossing; het pakketje "IPA is dead" van Brewdog. Vier bieren met een gelijke moutsamenstelling maar elk met één eigen, single hop gehopt (tijdens het kookproces) en gedryhopt (na de vergisting toegevoegd). Superleuk om de verschillen tussen de hopsoorten te proeven, maar je kunt ook je eigen smaak bijeen mengen.

Als je zelf onbevooroordeeld wilt proeven, lees dan niet verder maar ga naar de slijter. In het Oosten des lands zijn ze in elk geval te vinden bij  Slijterij Berendsen.

Onze conclusie; de Dana had een wat akelige geur, richting asperges of soepgroente. (Ik heb eigenlijk het vermoeden dat het onderliggende bier die smaken had, en dat de Dana die het minst verbloemde). De Waimea was vooral bitter in de nasmaak en had niet heel veel aroma. De Golding was nog veel bitterder maar heeft een mooiere geur, en de El Dorado was het meest in balans. De eerste en laatste twee waren goed te combineren voor een prima IPA.

Asperges uit de wok

Het aspergeseizoen is hier in Twente wat traag op gang gekomen, maar nu is het toch echt weer begonnen. Dus snel langs ons favoriete adresje om in te slaan. Na een jaar afwezigheid zijn natuurlijk eerst de klassiekers aan beurt; met gekookt ei, ham en mayonaise en natuurlijk met gepocheerd ei, zalm en boter. Dit jaar overigens 15 minuten gestoomd - snel en lekker, lekker, lekker.

Maar wat zijn we toch verwend - we zijn nog geen week verder of we willen alweer wat anders. Maar gelukkig kan dat. Héél anders, zelfs. Met een Aziatische twist:

Gewokte asperges met eendeborst, groene theenoedels en ei

• 1 eendeborst met vet
• 1 theelepel steranijs
• 1 theelepel Szechuanpeper 
• 1 eetlepel zwartebonensaus (toko)
• Snuf Cayennepeper
• 2 eetlepels suiker
• 1 theelepel zout

• 800 gram (dikke geen bezwaar) witte asperges
• 2 tenen knoflook, gehakt
• 2 cm gember, fijngehakt
• 40 ml mirin
• 40 ml sojasaus
• 1 dikke eetlepel honing
• 1 eetlepel maizena
• een paar druppels sesamolie

• 4 eieren
• 75 gram groene theenoedels (Toko)
• zonnebloemolie

 
Haal de eend ruim vooraf uit de koelkast. Snijd een ruitjespatroon van 5x5mm in het vet, tot net op het vlees. Vijzel of maal Szechuanpeper en de steranijs. Wrijf dit samen met het zout, de Cayennepeper en de suiker in het vlees aan de vet- en vleeskant. Laat een kwartiertje intrekken

Schil de asperges en snijd ze in schuine stukken van ongeveer twee centimeter. Stoom ze gedurende 5-10 minuten, ze mogen nog niet gaar worden. Laat goed uitlekken en leg ze in een schaal met wat keukenpapier om wat vocht af te nemen.

Kook de noedels volgens de gebruiksaanwijzing en giet ze af. Spoel ze onder stromend koud water koud en laat uitlekken, Roer er een scheut olie doorheen om plakken te voorkomen.

Een echte durfal gaat natuurlijk voor gepocheerd, maar zachtgekookt is bijna net zo lekker en veel makkelijker. Dit bereik je door ze, direct uit de koelkast gedurende 5:30 tot 6:00 minuten in al kokend water te doen. Laat ze hierna schrikken onder de koude kraan tot ze voldoende afgekoeld zijn om niet verder te garen (55 graden), houd ze daarna warm een eiermandje of ovenhandschoen.

Verhit een goede pan en leg hierop de de eendenborst. Draai het vuur wat lager en wacht tot het vet uitgebakken is (dat duurt een minuutje of vier) en draai het vlees om. Bak nu de vleeskant ook mooi bruin. Afhankelijk van de dikte van je vlees duurt het tussen de zeven en tien minuten om de eendeborst rosé te krijgen. Leg het vlees te rusten op een plank, onder losjes geplaatst aluminiumfolie.

Mengde mirin met de maizena tot een papje. Voeg dan de sojasaus, honing en sesamolie toe. Zet apart.

Verhit wat olie in een wok op zeer heet vuur. Doe de asperges in de wok (pas op met hete olie, natte ingrediënten en gasvuur - je kunt ervoor kiezen om de wok even naast het fornuis te houden als je de asperges erin doet). Bak de asperges onder constant rustig roeren in enkele minuten bijna gaar. Voeg dan de knoflook en gember toe, bak die ook even door en doe er dan de mirin met sojasaus en maizena bij in. Dit zal direct indikken. Voeg dan ook de noedels toe en roer alles goed door.

Serveer in een diep bord de noedels, snijd de eend in dunne plakken en leg die daaroverheen. Vervolgens de eieren erbij en klaar! Een glas pinot blang of riesling doet het hier erg goed bij, evenals een witbier of weizen, maar ook een lentebier misstaat niet.

Bio pils - gewoon bij Albert Heijn

Al een tijdje staat het in de schappen, de biologische Gulpener Ur bieren. Pilsner, Weizen en Amber bier. En al vind ik de bieren niet heel spannend, de pils neem ik nog wel eens mee. Gedachteloos greep ik dus laatst in het bovenste schap van onze Appie (lekkere product placement jongens, zo gaat iedereen aan de bio, maar niet heus). Bijna stond het kartonnetje al in de kar toen ik zag dat dit wat anders was - de Gulpener kartonnetjes waren toevallig op, en ik had een merkloos doosje "Biologische Pilsner"gepakt. Nou ja, merkloos - 'eigen merk' heet dat tegenwoordig. Weinig onverwachte ingrediënten, maar ja, wat kun je nou in biologische pils stoppen... Ook niet onverwacht maar wel opvallend was het prijsverschil; €5.05 voor de Gulpener tegen €3.30 voor de AH. Hoogste tijd dus voor vergelijkend warenonderzoek.

Bij het inschenken is direct duidelijk dat het hier om verschillende bieren gaat. De AH is donkerder van kleur dan de Gulpener. Ook in de geur is de Gulpener minder aanwezig, het blijft bij een licht hopgeurtje. De AH geeft meer prijs; een vleugje vanille, wat mout maar ook een beetje metaal. Ook in de smaak blijft de verhouding gelijk; de AH is voller, bijna stroperig en behoorlijk bitter. Wel is het einde wat wrang. De Gulpener is lichter, maar ook die eindigt scherp. Twee Nederlandse fabriekspilsners die net boven het maaiveld uitsteken en, mooi meegenomen, biologisch zijn.

De begrijpende lezer vermoedt het wellicht al; als ik blind moet kiezen dan wordt het de AH pilsner - en als ik de prijs daarbij meeneem zeker.

Toch was ik wel nieuwsgierig geworden naar de producent van dit bier - Albert Heijn produceert zelf natuurlijk geen bier. Voor zover ik weet is de grootste huismerkbrouwer Bavaria, maar op Ratebeer werd beweerd dat eer dit keer aan Gulpener toekwam - dat is in dit kader natuurlijk wel apart. De servicelijn van de Albert Heijn bevestigde dit echter desgevraagd; je krijgt dus voor een AH huismerkprijsje gewoon Gulpener Biopils. Met een ander etiketje, en een ander (beter!) smaakje.

Op Ratebeer:

• Gulpener UR-Pilsner (hernoemd vanaf "Limburgs Land")

• Albert Hijn Pilsner Biologisch

Mini-update: Vegetarische tandoori

"Kip" van de vegetarische slager. Niet slecht, daarover later meer.

Vegetarische tandoori, eien in curry en garam masala bloemkool

Maak voor de marinade Garam Masala, bij voorkeur van ongemalen kruiden die je in een kruidenmolen tot poeder maalt of vijzelt:

• 2 theelepels komijn
• 2 theelepels koriander
• 1 theelepel mosterdzaad
• 5 kardamonpeulen
• 1 theelepel kaneel
• 1 theelepel paprika
• 8 peperkorrels
• 4 laurierblaadjes
• 6 kruidnagels

Vervolgens vijzel je 1 teen knoflook met 1 verse rode peper en 2cm gember tot pasta. Doe hierbij een flinke eetlepel garam masala, 3 eetlepels dikke yoghurt en een scheut citroensap. Doe deze marinade bij één bakje kipstukjes van de Vegetarische Slager (oa bij de Jumbo te koop) en laat een nacht marineren.

Rijg de volgende dag de stukjes aan een stokje, tik de marinade eraf en strooi er een beetje zout en wat paprikapoeder overheen. Leg ze onder de grill tot ze mooi bruin zijn. Draai om, en herhaal. Serveer met een sausje van yoghurt, komkommer, limoen en korander. Daarbij een lekkere groentencurry, witte rijst en naans.

Klein maar fijn

Al een paar keer ben ik bij de Makro in Hengelo langsgereden om, tussen de rest van de mensen die daar eigenlijk óók niets te zoeken hebben, uit al het lekkers te kiezen. Keer op keer ga ik erheen met zeeduivel in de planning, maar dat is nog niet gelukt - ze zijn dan die week te duur, alleen als enorme staarten in één keer te koop of, zoals deze week, gewoon op. Een goede reserve-optie is er gelukkig meestal wel: kwarteltjes. Zondag aten we ze met stamppot, maar vandaag maakte ik de twee overgebleven vogeltjes klaar.

 Per twee personen, of per hongerlap:

• 2 kwartels
• 1 neutrale varkens- of kalfssaucijs
• enkele eetlepels char siu saus (toko)

Ontdoe de saucijs van zijn vel en de kwartels van hun kopje, en doe het saucijzenvlees in de kwartels. Smeer de beestjes in met de char siu saus en plaats ze in een hete (220 graden) oven. Na een half uurtje even kijken of de vulling gaar is, bij mij had het geheel 55-60 minuten nodig voordat de kerntemperatuur op 80 graden was.

Serveer met rijst en gewokte groenten met zwarte bonensaus en een Brewdog Atlantic Lager. Een lekker(e) simpele maandagmaaltijd!

Eisbein met Schwarzbier

Ah, Duitsers. Varkensvlees en bier. Ik kan er weinig aan doen, de dingen die ik in Duitsland het lekkerst vind vallen toch meestal in één van die categorieën. Een mooi Lagerbier, Weizen of Alt met een (goede!) bratworst, weisswurst of knapperkrokant broodje met koude (schnitzel). Of natuurlijk dit recept: een Eisbein in Schwartzbier!

• 2 stuks eisbein, 750 gram totaal
• 1L Schwartzbier (Köstritzer)
• 1 wortel
• 1 prei
• 2 uien
• knofook
• 4 bouillonblokjes (zonder smaakversterker)
• piment
• laurierblad
• 1 spaanse peper
• zwarte peper

Snijd de groenten in stukken en fruit ze aan in een scheutje olie. Leg de eisbein in de pan en doe de overige ingrediënten erbij. Breng aan de kook en laat 1.5 - 2 uur sudderen.

Haal de eisbein uit de pan en zeef het kookvocht. Verwijder desgewenst de huid van de eisbein en leg ze in een braadslee, liefst één met rooster. Verhit de oven tot 220 graden en plaats de braadslee erin. Overgiet de eisbein van tijd tot tijd met wat kookvocht, draai af en toe voorzichtig. Wanneer de eisbein een mooie bruine korst heeft is hij klaar en kun je hem serveren. Met zuurkool en, uiteraard, een Schwarzbier!

Mini-update: Oud en Nieuw

We hebben het jaar weer in stijl afgesloten, maar uiteraard oliebollen, huisgebrouwen bier, appelflappen en natuurlijk saté kambing (nou ja, bijna. Lam). Dit jaar ook martabak en onde-onde.

En saté, die komt van de barbecue, ook op 31 december en óók als het sneeuwt. Of regent.